HAVUZ PROBLEMİ Mİ; AMAÇ PROBLEMİ Mİ?

- Baba ödevime yardım eder misin?

- Annen etsin!

- Babacım annemin işi var, babana söyle dedi o da.

- Oğlum sen de bekle, annen gelince yaparsın. İşim var benim, şu maili yetiştirmem lazım.

- …

Atalay, her zamanki gibi babasından umduğunu bulamamıştı. 13 yaşındaydı ama babasıyla uzun uzun geçirdiği bir zamanını hatırlamıyordu. Babası tam bir işkolikti. Hayatı işi olmuştu. İşiyle yaşıyor işiyle kalkıyordu. Annesine ve ona ayıracak zamanı yoktu. Maddi durumları iyiydi. Annesi de o yüzden olacak ki ses çıkarmıyordu. “Oğlum baban böyle çalıştığı için güzel bir özel okulda okuyabiliyorsun. Nankörlük etme.” diyordu. Neyse eli boş bir şekilde ödevine döndü. Zaten babasıyla iş konusunda karşı karşıya gelmek ne mümkündü. Şampiyon belliydi…

“Bu nasıl problem ya? Nereden akıllarına gelmiş bu sorular?” diye düşünerek belki ömründe karşısına benzeri çıkmayacak o soruyu tekrar okudu. 

“Boş bir havuzun tamamını tek başına 1.musluk 12 saatte, 2.musluk 8 saatte dolduruyor. Havuzun tabanında bulunan 3.musluk ise dolu havuzu 24 saatte boşaltabiliyor. 1. ve 2.musluk 4 saat açık kaldıktan sonra 3.musluk da açılıyor. Buna göre bu havuz kaç saatte dolar?”

“Ne kadar saçma. Havuzu doldurmak istiyorsam niye 3.musluğu açayım ki? Daha çabuk dolsun isterim. Niye su kaçırayım ki? Akıllı kişinin işi mi? Bize neler öğretiyorlar böyle?” diye serzenişte bulunuverdi Atalay. 

“Zaman kaybı… Okulda bize öğretilen birçok şey 3.musluk gibi… Keşke okulda Tarım ve Hayvancılık Dersleri olsa. Dedemin yanına gittiğimizde sadece onu izlemez, ona yardım da ederdim belki. Şimdi yanına gittiğimde bana ‘Sen otur, izle.’ diyorlar. Neymiş ‘Sen bilmezsin, hayvanları ürkütür dağıtırsın.’ Neymiş, ona iş çıkarırmışım. Tamam işte öğretin bana. O zaman da ‘Sen oku, baban işinde çok çalışıyor, seni en güzel okullarda okutuyor, bizim zamanımızda yoktu’ diyorlar. Ben nankör değilim ama bir şeyler de beni sıkıyor…”

“İnsanın hayatı sadece işi olamaz ki… Babam gibi mi olacağım yani? Başka uğraşılarım olmayacak mı? Hayvanlara zaman ayıramayacak mıyım? Bahçede domates yetiştiremeyecek miyim? Hayat havuzumu dolduran sadece tek bir musluğum mu olacak? Başka musluklarım da olmayacak mı? Ne kadar sıkıcı diye düşündü. Annesi asla babasıyla iş konusunda tartışmazdı, çünkü o havuzda boğulacağını bilirdi. Bazen dayanamaz o da kızar, barajın kapağını açardı. Akıbeti de belli tabi… Zaten kimse kusura bakmasın, ben her şeyin farkındayım. Öyle mutlu bir aile filan da değiliz.”

Atalay akıllı bir çocuktu. Her şeyi hemen kabul etmez, üzerinde düşünürdü. Mantıklı sorular sorar, yaşından olgun konuşurdu. Gerçekleri görebiliyordu. Hatta babasından daha bilinçliydi. 

“Ben babam gibi olmayacağım. Hayatım tek bir şey olamaz. Sonra sinirli stresli bir adam olurum. Tatilde bile ‘Bensiz halledemiyorlar’ diye köpüre köpüre bizi kaç kere bıraktı. Benim havuzum çeşitli musluklarla dolacak ve hiçbiri hayatımın anlamı olmayacak. Hayatımın anlamı için birer araç olacak. Peki bir dakika benim hayatımın anlamı ne olmalı? O havuzu neden doldurayım? Esat dayım ne zaman yurt dışından gelecek acaba? Bu ara çok seminer veriyor.  Ona soracağım sorular birikti yine. Birlikte geçirdiğimiz zamanları çok özlüyorum.”

“‘Havuz problemi’, ‘Amaç Problemi ’ne döndü.” diyerek gülmeye başladı. Aklına dayısının şu sözü geldi “Atalaycığım, neyi neden yaptığın bütün hayatını belirler. Neden okula gidiyoruz, neden çalışıyoruz, neden evleniyoruz, neden anne-baba oluyoruz, neden hayvancılık yapıyoruz?…” O gün Atalay’ın kafası epey karışmıştı. Esat dayı, tohumu atıp gitmişti…

Şimdi, Atalay’ın içini sakin, güven veren bir his kapladı ve hafif bir serinlik hissetti… Tohum çatlamıştı, Atalay filiz veriyordu…