KUŞLARIN DİLİ

“Geldik işteee!!!” 

Üç saat süren yolculuğun sonunda, köyün girişindeki cami görünmüştü. 

Hafta sonları şehrin koşturmacasından biraz olsun kurtulmak için babaanne ve dedesinin yanına köye geliyorlardı.

Her köye geliş Neşe için yeni bir heyecan, yeni bir maceraydı.

Bir hafta boyunca okulda yaşadıklarını, olan biteni, heyecanla babaanne ve dedesine anlatıyordu. Her ziyaretleri sonrasında ise köy hayatına dair bir şeyler öğreniyordu dedesinden.

“Dede, dede! Biz geldik!”

Babaanne ve dedesi, misafirleri için çoktan evin önündeki verandada masayı hazırlamışlardı. Kuzine, yazın da yanar, çömlekte pişen yemek, son bir kez kuzine üzerinde kaynar, yemek sonrası çayları orada demlenirdi. 

“Oo güzel gelinim, torunum mu gelmiş, ne hoş gelmiş...”

Neşe, babaanne ve dedesinin sıcak karşılamasıyla birlikte sanki düğmesine basılmış gibi konuşmaya başladı.

“Hogoş bugulduk, degedege... Hogoş bugulduk bagabagannege…”

Dede şaşkın şaşkın bakıyordu...

“Evlat ne diyorsun??!!!”

Neşe’nin annesi, Meral gülerek cevapladı; “Kuş dili konuşuyormuş baba. Hoş bulduk, bütün haftamız böyleydi. Okulda öğrenmiş:)))”

“Kuş dili... Hmm... Anlaşıldı. “

Yemekler yendi, çaylar içildi. Yıldızların çoğalmasıyla birlikte, herkes yataklarına çekildi.

Ertesi sabah Neşe, uykuda bütün gün için enerji depolamış olarak uyanmıştı. Bahçedeki dedesinin yanına koştu ve onu salatalık fidesi ile konuşurken buldu. 

“Dede, ne yapıyorsun? “ 

“Hayırlı sabahlar…. Biz de sebzelerle sohbet ediyorduk.”

“Salatalıklar konuşur mu hiç!”

“Konuşur tabi evladım, her şey konuşur. Sen nasıl kuş dilini öğrenmişsin, ben de otların, bitkilerin ne söylediğini öğrendim.” 

“Yaaa… Ne diyor peki?”

“Beni sulayın diyor.”

Neşe şaşkın bakışlarla dedesini dinlemeye devam etti.

“Evlat, her şey konuşur, kendi dilinde bir mesaj verir. Biz dinlemesini, görmesini bilirsek bu mesajları iyi anlarız. Bir kedinin her bir mırıltısı, hırlaması farklı mesaj verir. Bir köpeğin kuyruğunu sallaması, kuyruğunu bacaklarının arasında tutması, kulaklarını dikmesi, rahat olarak yatması ve ayaktaki dikkatli duruşu farklı mesaj verir. Kuşların ötüşleri de farklıdır, dilleri de. Mesela Süleyman Peygamber, onların dilini biliyormuş, biliyor musun?”

“Evet dede, biliyorum. Süleyman Peygamber çok gergin bir peygambermiş, annem söylemişti.”

Dedesi bir kahkaha patlattı: 

“Bilgin bir peygamber olmasın o evlat”

“Bilgin ne demek?”

“Bilge; yani çok ilimli demek. Kendisine öğretilenlerden, bilmediklerine de ulaşmaya çalışan. Evet... Ne diyordum? Bütün canlı ve cansız varlıkların bir dili vardır; bir mesajları vardır. Bunları iyi anlarsak, işimiz kolaylaşır. Yoksa zannettiğimiz mesajlarla hareket ederiz.”’

“Nasıl yani dede?” 

“Mesela ninen bazen bana sitem eder. ‘Sana bir çay doldurayım mı?’ dediğimde istemez evet der ama aslında sadece çayla gönlümü alamazsın demek ister, ben de o zaman onu bir yerlere gezmeye götürürüm.” 

“Ne komikmiş dede. Neden istediği şeyi hemen söylemiyor?” 

“Yavrum insanların gerçekte istedikleri ile söyledikleri şeyler farklıdır. Önemli olan söylemek istediklerini anlamaktır. 

Söylenenden, söylenmeyene ulaştığın zaman gerçek mesajı anlamış olursun. 

O yüzden insanların dili de aslında konuştukları değildir.” 

“Peki ben bunu nasıl öğreneceğim dede?” 

“Dikkat ederek evlat, dikkatlice insanları dinleyerek, yüzlerine bakarak…Bir de büyüdükçe deneyim kazanarak, ilim alarak insanları tanımayı öğrenirsin.” 

Sohbetleri Meral’in sesiyle aralandı.

“Kahvaltı hazııır! Hadi sofraya...”

Keyifli bir hafta sonu ardından, eşyalarını toparlamışlar, İstanbul’a doğru yola koyulmuşlardı.

Neşe, yol boyu dedesinin söylediklerini düşünüyor, akıp giden manzaraya bakıyordu.

Ağaçlar, bulutlar, tarlalar, öndeki yük kamyonları, yan arabadan el sallayan bir oğlan çocuğu…. Demek her şeyin bir mesajı, bir dili vardı.

İstanbul’a az bir mesafe kala, babası bir benzinlikte mola verdi.

“Haydi bakalım hem benzin alalım hem de bir ihtiyaç molası verelim.

“Baba, sen arabaların dilini biliyor musun?”

Neşe’nin sorusuna karşı babası...

“Bu da nerden çıktı kızım?” diye sordu.

“Yani araba, bana benzin alın mı dedi?”

“Evet” dedi gülümseyerek ve benzin göstergesini gösterdi.

“Bu çocuk da bu aralar dile merak sardı herhalde; kuş dili, araba dili…” dedi Meral’e göz kırparak.

Neşe ise düşüncelere dalmıştı...

“Konuşulan ne? Anlatılmak istenen ne? Çok düşünüp, gözlem yapıp az konuşmak gerek…”

Dedesinin sözlerinin çoğunu henüz anlamamıştı, büyüdükçe anlayacaktı ancak şimdiden zihninde yer etmişti.

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; Kim Kimdir ve İlişkilerde Ustalık Programları; insanları tanımamıza, iletişimin gerçekte ne olduğunu anlatarak iletişim ve ilişki kalitemizi artırmaya yarayacak; gerçek, faydalı, anlaşılır, uygulanabilir bilgiler içerir.