ŞİRAZENİN KAYMASI

 

 

                                                                ŞİRAZENİN KAYMASI

-Anne, babam bugün de mi akşam yemeğe gelmeyecek?

 -Çalışıyor çocuklar, biliyorsunuz ki babanız geç saatlere kadar çalışmak zorunda...

- Of anne ya, niye bizde başkaları gibi,  beraber yemek yiyemiyoruz ki?

- Çocuklar biliyorsunuz sebebini işi var. Çok çalışması gerekiyor, bizim için bu saatlere kadar çalışıyor.

- İyi de anne Ahmet’in babasının da işi var. O da çok çalışıyor. Ama akşamları eve geliyor. Beraber yemek yiyorlar. Beraber oyun oynuyorlar. Beraber ne güzel vakit geçiriyorlar.

Çocuklarla hep tek başına ilgilenmek zorundaydı, Handan. Ödevlerini yaptırandı. Oyun arkadaşlarıydı.  Sorunlarını çözendi. Veli toplantılarına gidendi. Gezmelere götürendi. Hastalandıkları zaman doktora bile yalnız götürürdü. Çünkü eşinin hep çok işi vardı. Çok çalışmalıydı. Bu kadar çalışması da onlar içindi!

Handan daldı gitti geçmişe, neredeyse çeyrek asırdır evliydiler. Çocuklarından, bu cümleleri ne kadar da çok duymuştu. Defalarca anlayacakları dilden çocuklarına sebeplerini anlatmaya çalışmıştı. Çocuklar küçükken daha kolaydı ama büyüdükçe isler zorlaşmaya başlamıştı. Artık ihtiyaçları, istekleri, soruları, sorunları bile değişmişti ve gittikçe daha çok zorlanmaya başlamıştı.

 Deneyimsel Öğreti der ki: ’’Her Şeyin Aşırısı Zararlıdır’’

 Handan, bu cümleyi ilk duyduğunda çok da üstünde durmamıştı. Evet, sigaranın aşırısı ile sigara tiryakisi,  içkinin aşırısı ile sarhoş,  yemek yemenin aşırısı ile obez olup sağlığını kaybedebilirdi. Aşırısı zararlıydı. Bunu da zaten biliyordu. Evet, kötü olan şeylerin aşırısı insana zarar verirdi.

Çok çalışmanın ne zararı olabilirdi ki? Günlerdir aklında bu soruyla dolaşıyordu. Kendi kendine sürekli bu soruyu soruyordu: Çok çalışmanın ne zararı olabilirdi ki? Şimdi anlıyordu ki; güzel doğru olanların bile aşırısı zararlıydı.

Handan artık, kocasının bu kadar çok çalışması ailesine zarar verdiğini anlamaya başlamıştı. Daha iyi bir yaşantıları olması için çalışıyordu. Çocuklarına daha iyi bir gelecek hazırlayabilmek için… Yaşlanınca daha rahat bir hayat sürmek için… Ya da öyle olduğuna kendisini inandırmıştı...

 

Oysa ki hayat dengede yaşanınca güzel

Faydalı olan şeylerin bile aşırı olmasının zarar vereceğini yıllar acı bir şekilde öğretmişti Handan’a…

Çok geç de olsa anlamıştı ki, her tercih bir vazgeçişti...

Handanın eşi;

 · Çocukları ile ilgilenmek…

·   Onları yetiştirmek…

 ·  Aile olmak…

 Yerine çalışmayı tercih etmişti. Handan ise gerçekleri görmek yerine bunlara inanmayı seçmişti. Kısaca herkes işine geleni seçmişti.

Yapılan bu tercihler, bir süre sonra aile ilişkilerini bozmaya sebep olmuştu. Handan daha önce zamanını çoğunu çocuklar ile geçirdiği için evdeki bu yalnızlığını çok anlamıyordu. Artık çocuklar da büyümüştü ve kendi hayatları vardı. Babaları ile olan ilişkileri de zamanında gelişmediği için artık onların üzerinde bir otoritesi de kalmamıştı.

Bunu, aradan geçen uzun bir zaman sonra, acı bir şekilde öğrenmişti Handan...

· Aile ile olan ilişkiler, iş hayatı, kendimize ayırdığımız vakit dengeli bir şekilde ayarlayabildiğinde insan kaliteli bir hayat yaşar.

·Dengede olan ilişkiler insanı mutlu eder, başarıya götürür Hayatta her şeyi dengede yapabiliyor olmak insanı daha sağlıklı, daha mutlu ilişkiler kurmasına sebep olur.

 · Aile ile olan ilişkiler, iş hayatı, kendimize ayırdığımız vakit dengeli bir şekilde ayarlayabildiğinde insan kaliteli bir hayat yaşar.

 ·Dengede olan ilişkiler insanı mutlu eder, başarıya götürür