SAHNEDEYİZ

 SAHNEDEYİZ

Evvet! Sahne hazır, herkes olması gerektiği yerde olması gerektiği rolde...

Sahne kuruldu, oyun başlıyor. Seyirciler çoktan yerini almış, sahneye yakın yerde olanlar ve uzaktakiler… Yukardan bir ışık vurdu ve oyuncular sırasıyla çıktı. Her oyunda olduğu gibi iyiyi ve kötüyü oynayanlar var. Rollerini ezberlemişler akıcı bir oyun... 

Herkes rolünün hakkını vermiş. Bazen de ters köşe olmadık değil. Tam "bu iyi insanmış" dediğimiz kötülerin tarafına geçti. "Bu da ne kötü insan" dediğimiz iyilerin tarafında kaldı. Seyirci tarafında oyunu beğenmeyip uyuyakalanlar olduğu gibi coşkuyla alkışlayanlar da oldu.

Zaman zaman da "ben olsam şöyle yapardım" diyenler vardı. Belli ki oyuna kendini kaptırmışlar.

Hayatımız aslında tıpkı bir tiyatro gibi... 

İlk insandan beri var olan sahnede yaptığımız sunumlarla tepkimize bakılıyor. Zaman zaman oyuncu olduğumuz, zaman zaman seyirci kaldığımız... Sonuçla ilgilenen yok. Sonuca giden yolda yapıp ettiklerimiz önemli. Sadece yaptıklarımıza mı bakılıyor? Hayır, yapmadıklarımız da önemli... 

İşte şu anda Filistin sahnesi, buyurun tepkilerimize bakalım…

• Ne yaptım? Ne yapmadım?
• Yaptıklarımla kime hizmet ettim? Yapmadıklarımla kime hizmet ettim?
• Yaptığıma sevinen kim? Yapmadıklarıma sevinen kim?
• Kim taktir etti? Masum mu, zalim mi?
• Kim lanet diledi? Masum mu, zalim mi?
• Sahnemde kimlerden alkış topladım?
• Seyirci koltuğunda kimleri alkışladım? Kimlere sinirlendim?
• Seyirciyken kimlere umut verdim? Kimlere cesaret verdim? Kötüye mi iyiye mi?

Hayat bir sahne ve bu sahnede şüphesiz her an sunum yapıyoruz. Perdeler kapandığında hangi taraftayım?

Kimileri sahnede doğru tepki verir kimileri yanlış tepki… Kimileri ise perde kapanmadan az önce tepkilerini değiştirir. 

Sunumlarımızın kalitesi, akıbetimizin kalitesini belirleyecek. 

Ve henüz perde kapanmadı...