ÖNDEN GİDENLER

Beyazın biri bir gün,

Âhirzamanın bir yerinde,

Bir çay ısmarladı kendine…

Zihninin bir köşesine çekilip,

Sokaktan geçen insanları başladı izlemeye…

İrdelemelerinin derinliklerine daldı sonra…

Ve sordu: 

Bir çay bardağı insana hangi gerçeği anlatabilir?

Dışı yamuk olsa da içindeki düz. 

Somutta yorgun olsa da soyutta diri.

Bedenen ağrılı olsa da ruhen canlı.

Görünür de yoğun olsa da zihnen rahat.

Anda bol acılı olsa da süreklide hazlı…

Sâhiden…

Yeryüzünde böyle insanlar var mıdır?

Olmaz mı…

Milyarlarca insanın arasında, 

Pek azdır sayıları…

Çoğun nâdir olanları…

İstisnaları…

O kimseler ki,

Bir yaşam stiline sahiptirler. 

Uyuma ve uyanma saatleri,

Sporu ve beslenmeleri,

Ticaretleri ve evlilikleri,

İletişimleri ve ilişkileri,

Bir ölçü üzerinedir.

Böyle bir hayata kimler sahiptir peki?

Ancak hayırda önde olanlar…

Kendisinin ve başkasının faydası için koşturanlar…

Bir kereliğine verilen şu kısacık ömrü,

Bir amaç uğruna yaşayanlar…

Onlar ki her baktığı şeyin aslını görenlerdir.

Onlar ki aktif, canlı, dinamiklerdir...

Onlar ki birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye edenlerdir…

Onlar öndedirler...

Olaylara ve kişilere nötr, 

Tepkilerine dikkat kesilenlerdir…

Yapıp ettiklerine konsantre olup,

Öykülerini büyütünlerdir.

Onlar ki,

Ancak iman edip sâlih amel işlerler…

İhtiyaç gözetirler durmaksızın,

Bedel ödemekten çekinmezler…

Çünkü yürüdükleri yoldan emin,

Yönlerinde nettirler…

Yemin olsun asra !

Ve selâm olsun o beyazlara ki...

RABbinden başka kimsenin önünde eğik durmazlar...

Şu çay bardağı gibi rükûdadırlar.

Secdeye varmak için can atmaktadırlar…

Andolsun şu ait olunan çağa!

Ve şahit olan tüm zamanlara ki, 

İnsan gerçekten ziyandadır.

Ama onlar başka…

Önden gidenler müstesna…