İSTEKLERİM Mİ? İHTİYAÇLARIM MI ?

 

İSTEKLERİM Mİ? İHTİYAÇLARIM MI ?

Kahveyi oldum olası çok severdi. İşten çıkışta uğrar ,kahvesini yudumlarken günün yorgunluğunu attığını düşünürdü.

Arkadaşlarıyla buluşmaları genelde meşhur kahvecilerde olurdu. Ortama kahve eşlik etmesi, muhabbeti çok keyifli hale getiriyordu.

En çokta sade kahveyi severdi…  Süt veya krema katmaktan pek hoşlanmazdı. Âmâ canı o gün bol kremalı bir kahve istedi.

Kalktı giyinmek üzere odasına geçti. Dolabını açtı. Ne giysem acaba, of ya giyecek hiç bir şeyim kalmamış? Diyerek ağzına kadar dolu dolabına açtı.

Evet evet beyaz bir bluza ihtiyacı vardı. Bluza uyumlu bir pantolon ve ayakkabıya.  En kısa zamanda gidip almalıyım dedi. Zaten geçen gün, mağaza da gördüğü o beyaz bluzu almayı çok istiyordu…Aldıgı an kendisini çok mutlu hissedecekti.

İnsanın hayatta ne çok "istekleri" var , diye düşündü Neslihan kahvesini" içerken..

İstediğin şeyi, elde ediyorsun ama bu sefer yeni bir şeyler istemeye başlıyorsun. Ona ulaşıyorsun, bu sefer daha başkası, sonra daha başkası. Hiç sonu gelmeyen bir sarmaldı bu.

Tamam, ama bunun sonu yok mu? Ömrümün son gününe kadar hep bir şeyler mi isteyeceğiz? Diyerek kahvesini yudumladı.

İnsan ne zaman tatmin oluyor. Yaşla bunun bir ilgisi var mı, yaşlanınca biter mi? acaba diye düşüne düşüne daldı gitti.

Sonra aklına dedesi geldi. 80 yaşına gelmiş hala hayat dolu, hala giyimine kuşamına özen gösterir, her gün gazetesini okur, kendini hep güncel tutardı. Ona hediye alınsa çocuklar gibi sevinir, çocuklarına istediklerinin listesini yapar verir, hala yaşamdaki istekleri çocukluğundaki gibi tazeydi..

Ama bakıyordum dedeme öyle görünmesine rağmen mutlu değil ve hala dış dünyadaki  istekleriyle kendini tatmin etmeye çalışıyordu..

Sonra aklına TV haberlerinde izlediği  bir adamla yapılan röportaj geldi . Adam çok az parayla hayatını mutlu mutlu devam ettiriyordu. Nasıl geçiniyorsun diye sorduklarında isteklerimi kontrol ediyorum. Gereksiz şeyler almıyorum, sadece ihtiyaçlarımı karşılıyorum yetiyor diyordu. Ve adam çok mutluydu..

Miktar arttıkça etkisi azalır…

Sonra aklına evindeki eşyaları geldi..

Dolabında  giyilmeyi bekleyen, sırası bir türlü gelmeyen onca kıyafetler , ayakkabılar , çantalar kemerler …

Salondaki sadece tozunu aldığı süs eşyaları…

Mutfaktaki yılda bir kere belki kullandığı tabak takımları…

Sayısını bilmediği nevresim takımları…

Belki bir gün lazım olur diye saklananlar…

Ve işin acı tarafı o kadar eşyaya rağmen hala giyecek bir şey bulamayışı ve yenisini alma isteği.

Çok kızdı kendine.. Sonra tüm fazlalıklardan kurtulmak için ayağa kalktı, önce gardorabından başlayıp tüm fazla eşyalarını eledi. İhtiyaç sahiplerine dağıtmak üzere ayırdı.

Rahatlamış ve hafiflemiş hissetti kendini.

Ertesi gün, yıllardır giymediği ayakkabısını giyerken, fazla eşyanın diğer eşyalarında kullanım hakkını elinden aldığını fark etti.

İstek mi? ihtiyaç mı?

İnsan, isteklerini elde edince daha başka bir şey istemeyeceğim zannediyor ama her defasında daha fazlasını istiyor.

Yapmamız gereken isteklerimizi kontrol altında tutabilmek.

Gerek kendimize, gerek sorumlusu olduğumuz kişilere ve çocuklarımıza her istediklerini almamayı öğretmeli, istek mi? ihtiyaç mı? sorusunu sorarak alışverişlerimizi yapmalıyız..

https://deneyimseltasarimogretisi.com/

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerden yola çıkarak, geleceğimizi tasarlamaya yönelik stratejiler öğreten bir ilimdir.

İnsanın daha mutlu, daha başarılı, daha iyi ilişkilerinin olması için yöntemler sunar.

 "Kim Kimdir",

"İlişkilerde Ustalık"

 "Başarı Psikolojisi" Programları ile bu amaca ulaşmayı sağlar

                                     

                                     İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan  beri

                                     En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi:

                                     Aynadaki kişi

                                     Tek başına neler yapabileceğini keşfet  [Yahya Hamurcu]