ŞİKAYET ŞÜKRÜ GÖTÜRÜR

    

     Yine yüzünde tebessümle uyandı Ömer.

     Yine yeni bir gün...

     Yeni umutlar...

     Yeni başlangıçlar...

    Ömer, hayata hep olumlu bakmalı ki karşılığı da olumlu gelsin diye düşünürdü. Çok pozitif, neşeli, tebessümlü biriydi. Bu nedenle hayatta ki beklentileri olmadığında ise tepkileri yumuşak ve çözüm odaklıydı. Bazı insanların sert ve aşırı tepkilerine, şikâyetlerine anlam veremezdi.

İnsanın dış dünyasındaki beklentileri karşılanmadığında şikâyet etmeye başlar.

Bazı günler, gün içinde farkında olmadan bir sürü şeyden şikâyet eder hale geliriz. Şikâyetin gerçekte ne olduğunu bilmeden. Bir kaş kaldırma, dudak bükme, sert cevap, laf sokma, üff demeler

Ancak şikayeti, iki kardeş kavga ederken birinin diğerini annesine şikayet etmesi gibi bir şeyler zannediyoruz. Havanın sıcak olduğu zamanlarda çok sıcak klima niye çalışmıyor? Soğuk olduğunda, bu nasıl ısıtma sistemi, pinti patron hala şu ısıtıcıyı yaptırmadı. Öğretmen sınavda niye bu kadar zor soruyor? Bu trafikte insan nasıl sakin olabilir ki?

Ömer’e göre bunların hepsi olumsuz tepkilerdi. Ufacık şeylerin bile şikâyet olduğunu bilselerdi acaba şikâyet ederler miydi diye düşünüyordu içinden.

Sonra eşi ve çocukları geldi gözünün önüne. Kızları yaramazlık yaptığında, ders çalışmadıklarında, yemeklerini yemediklerinde, odalarını toplamadıklarında eşi Leyla söylenip dururdu. Hatta bazen Ömer, eve geç geldiğinde bile hoş geldin demeden başlardı şikayete, söylenmeye…Bazen uyarsa da tebessümle, sonuç hep aynıydı.

Birden çalan telefonun sesiyle kaldırdı kafasını bilgisayarın önünden. Zaman ne kadar da çabuk geçmişti. Hemen toparlandı yola koyuldu eve doğru. Yine gecikecekti ve yine şikayetler başlayacaktı. Ömer, şikâyet, insanın payına verilenden razı olmaması demek diye düşündü. Payına verilene razı olduğunda sabredip çözüm üretebiliyorken, konuşup dile getirdiğinde ise anda sadece rahatladığını zannediyor oysaki dedi.

Aslında hayatta karşılaştığımız her olay, her problem bizim bir şeyi öğrenmemiz için gelir. Çözüme odaklanmak yerine şikâyet etmeye başladığımızda da çözüm hakkı elimizden alınır.

Dersine çalışmayan, odasını toparlamayan, her gün yemek yemediği için arkasından koşturduğumuz çocuğun şikâyet edildikçe daha da kötüye gittiğine şahit olur anne...

İnsan  söylenerek hiçbir şeyi çözemez.

Ancak başına geleni kabul edip “ben bunu nasıl çözerim” dediği anda problemi çözme hakkı verilir insana. Yani, şikâyet ettikçe gerçek problemi göremez hale gelir ve öz problemden uzaklaştırılır.

Ömer, hayatın zorluklarını yaşayarak, kabullene kabullene gelmişti bu noktaya. Başarıya ulaşmıştı ve mutlu da olmak için çabalıyordu. Bedelini ödediği her şeyin, sonucunu da güzel yaşıyordu. Hayatta güçlü ve olumlu bir kişiliği vardı. Her zaman sebeplerle ilgilenir sonuçları da kabullenirdi.

İnsan elinden geleni yaptığı zaman çok fazla sonuçla ilgilenmez.  Ama bedeli ödemeyip, sonuç olumsuz olduğunda ise şikâyet etmeye başlar.

Ömer, bir sıkıntı olduğunda kendi kendine bilincini açıcı sorular sorardı.

• Bu olay başıma neden geldi?
• Bana ne anlatmaya çalışıyor?
• Bu olaydan ne çıkarım yapmam gerekiyor?
• Neleri doğru ya da yanlış yaptım?

Şükür, kabulle başlar ve sonrasında ise davranışa dökülür. Anne babaya şükür, teşekkür etmek..

Sağlığa şükür.. Görüyorum, duyuyorum hissediyorum. Basımı sokacak bir evim var şükür..

Ev çok dağınık ama temizlik yapabiliyorum, elimi ayağım tutuyor. Musluktan akacak su var şükür..

Çocuğum yaramazlık yapıyor ama sağlığı yerinde, gücü kuvveti yerinde. Evin faturalarını ödeyen, mutfak masraflarını karşılayan bir eşim var. Patronum istediğim zammı vermedi ama her ay düzenli maaş aldığım bir işim var. Çok şükür sağlıklı bir bedenim var. Ömer, Allah ne diyor  düşündü. 

"Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır."  

Ve 

“ Biz ona yolu gösterdik; Artık o ya şükredici olur ya da nankör...”

Gülümsedi, kısık bir sesle teşekkür ederim dedi

https://deneyimseltasarimogretisi.com/